Jak tu wierzyć w siebie, kiedy tylu ludzi i rozmaite zdarzenia nam tę wiarę podkopują?
Na to pytanie odpowiem również pytaniem: a dlaczego ci ludzie i zdarzenia mają taką moc, że powodują zwątpienie w swoje możliwości i w swoją wartość? Przecież wiara to nie wiedza. Wiara to nie dowody. Wiara to… wiara!
To coś jak wiara w boga lub w to, że żadnego boga nie ma. Zauważ, że osoby wierzące, bez względu na religię, po prostu wierzą i nie potrzebują do tego żadnych dowodów. Mało tego – gdy niewierzący próbują przekonać ich o nieistnieniu ich boga, żadne racjonalne argumenty ich nie przekonają. Wierzą i już!
Podobnie jest z osobami niewierzącymi. Jeśli chcesz ich przekonać do istnienia boga, czeka Cię trudne zadanie, bo żaden z argumentów nie będzie wystarczająco dobitny. Musieliby chyba spotkać samego Pana Jezusa, by uwierzyli, no ale co to za wiara, gdy się w niego nie wierzy bez takiego spotkania? Właśnie na tym polega wiara, że nie wiemy, nie mamy dowodów, a w coś wierzymy.
Jak więc uwierzyć w siebie? Po prostu! Nie musisz mieć dowodów na swoją wartość. Nie musisz nikomu nic udowadniać, bo jeśli ktoś w Ciebie nie wierzy, to możliwe, że to nie jest kwestia Twoich argumentów i osiągnięć, tylko po prostu nie wierzy. Ale to nie znaczy, że jego brak wiary w Ciebie ma definiować Twoją wiarę w siebie! Możesz wierzyć bez wiary innych. Możesz wierzyć wbrew opinii większości. Możesz wierzyć w siebie pomimo porażek. Możesz wierzyć w siebie nawet, gdy Ci latami inni wkładali do głowy, że nic nie osiągniesz. Nie potrzebujesz powodu! Nie potrzebujesz dowodu! Możesz uwierzyć w siebie ot tak!
Nie musisz się ze swojej wiary w siebie nikomu tłumaczyć. Nie musisz nikogo przekonywać, że Twoja wiara w siebie ma sens. To Twoja wiara, nie czyjaś. Po prostu uwierz i czerp z tej wiary na drodze do swych celów.
Powiem Ci, jak sobie poradzić z odwlekaniem (prokrastynacją), jak pokonać własne ograniczenia, jak z większą wiarą w siebie ruszyć na misję zdobywania świata!
